در شمال خارگ «کوه تخت» قرار دارد، در جنوب این جزیره «کوه گردن اشتر»، و در غرب خارگ نیز «کوه لشکری» و «کوه دیدبان». همچنین جزیره­ای کوچک‎تر هم در شمال خارگ وجود دارد که به «خارگو» شناخته می­شود.

خارگ از دیدگاه اقتصادی نیز یکی از مراکز تولید و فرآوری نفت ایران به شمار می‎رود. برای همین بیش از 90 درصد خاک خارگ به شرکت­های نفتی واگذار شده است. جدای از نفت، مروارید خارگ نیز همواره پرآوازه بوده است. خارگ همچنین چشمه، قنات، آب­سنگ و پناه­گاه زیستی دارد.

در خارگ کتیبه ه­ای باستانی به خط میخی بوده است که به شاهنشاهی هخامنشی و یا پادشاهی عیلام باز می­گردد. متأسفانه این اثر ارزشمند در سال 1387 خورشیدی آسیب دید اما پیش از نابودی خوانده و رمزگشایی شد. در بخشی از کتیبه­ خارگ چنین آمده که «این سرزمین آبیاری نشده بود، با کوشش من... [از] چاه­ها... شادی... آبیاری شد.»

همچنین داریوش، شاهنشاه هخامنشی، پس از گشایش هندوستان، برای پیروزی ناوگان پارس در رود «سند» به فرماندهی «اسکیلاکس»، دستور داد تا پایگاهی در خارگ بسازد. از دیگر یادگارهای تاریخی این جزیره می‎توان از استودان­های هخامنشی، کلیسای نستوریان از شاهنشاهی ساسانی، پرستشگاه «پوزایدون»، نرده‎های سنگی و نیز دژ هلندی­ها، چندین باغ و نفت­کش سوخته­ «سنگ بنگ» نیز نام برد. همچنین پیرامون دو تخته سنگ باستانی سه هزار ساله به نام «دو خواهرون»، افسانه­ هایی میان بومیان رواج یافته است، گرچه خود این سنگ­ها دیگر از میان رفته­اند.

از رخدادهای تاریخی خارگ نیز می‎توان از دو نبرد «میر مهنا»، از پهلوانان و فرمانروایان ایرانی دوران زند، با هلندی­ها و بریتانیایی­ها و پرتغالی­ها در میانه­ سده­ هجدهم میلادی نام برد که در نتیجه به آزادی خارگ و بیرون راندن ناوگان بیگانگان از خاک ایران انجامید.

از پوشش جانوری جزیره خارگ می­توان به آهو، «بز عدانی»، لاک پشت منقار عقابی و لاک­پشت سبز، «کاکایی»، عقاب ماهیگیر، کلاغ هندی و پرندگان مهاجر اشاره کرد. در کنار آن‎ها آبزیانی چون ماهی­ ها، خرچنگ، میگو، کوسه­ پلنگی هم دیگر جانوران منحصربه‎‎فرد خارگ را تشکیل می‎دهند.

پوشش گیاهی خارگ هم شامل درخت پهن­برگ «لیل» یا «انجیر هندی» و «انجیر معابد» است. گیاهانی همچون «کهور»، «کنار»، «نخل»، «استخودوس»، «مورخش» و را هم می‎توان در گوشه و کنار جزیره دید.