ساحل نشینان در انتظار بازنگری در محدودیت‎های ته لنجی

به گزارش خارگ نیوز، «ته لنجی» عبارتی است که با زندگی اقتصادی و کسب و کار ساحل نشینان بوشهر پیوند خورده است.

 

گفته می‌شود بیش از یک میلیون نفر در سواحل جنوب ایران به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم، شغلشان وابسته به ته لنجی هاست. انگیزه بسیاری از گردشگران از ورود به شهرهای ساحلی بوشهر خصوصا گناوه، دلیم، دلوار و کنگان هم همین است. سراغ ته لنجی‌ها در بازارهای دلوار، گناوه، دیلم و... بروند و کلی یا جزئی خرید کنند. از فروردین ماه امسال اما با محدودیت‌هایی که در 13 گمرک استان بوشهر در حال اجراست ملوانان به جای شش بار در سال تنها یک بار در سال مجاز به آوردن کالا هستند.

 

 

 

این تصمیم هر چند با توجیه صرفه‌جویی ارزی و جلوگیری از تخلف رعایت نکردن سقف ورود کالاهای همراه ملوان در کشور با تخفیف 50 درصدی گمرکی اعمال شده است، اما نتیجه آن، کمبود کالا، کسادی بازار و تعطیلی بازارهای ته لنجی در استان بوشهر است.

 

 

لنج داران و صاحبان غرفه‌های بازارهای ته لنجی معتقدند اعمال محدودیت در شرایط کرونا و تحریم اقتصادی هر چند قابل درک است اما محدودیت‌های فعلی، به کسب و کار همه ساحل نشینان جنوب لطمه زده است.

 

«سیدعلی موسوی گمارانی»، رئیس هیأت مدیره اتحادیه لنج داران و حمل‌ونقل دریایی استان بوشهر می‌گوید: بحث ته لنجی یا کالای ملوانی از گذشته به‌عنوان یک ارفاق به ملوان مطرح بوده و همواره ملوانان با استفاده از آن بخشی از معیشت خود را تأمین می‌کرده‌اند اما متأسفانه چند وقتی است طرح ممنوعیت واردات کالاهای ملوانی یا همان ته لنجی مطرح شده است. قبلاً لنج‌ها می‌توانستند در سال 6 سفر دریایی داشته باشند و ملوانان تا سقف معینی کالا وارد کنند اما متأسفانه در حال حاضر این تعداد به یک سفر تقلیل پیدا کرده است. یعنی از اول سال تا کنون ملوانان و لنج داران استان بوشهر تنها یک سفر دریایی داشته‌اند.

 

 

 

وی با بیان اینکه با وجود شرایط بیماری کرونا کشور امارات اعلام کرده مشکلی برای تردد ملوانان وجود ندارد، ادامه می‌دهد: تاکنون در میان ملوان‌های استان هیچ مورد مثبتی از بیماری کرونا نداشته‌ایم اما متأسفانه از سوی دولت این ممنوعیت برای آنها ایجاد شده و به لنج‌ها مجوز خروج داده نمی‌شود و آنها تنها اجازه یک سفر در سال را برای آوردن کالاهای ملوانی دارند. از سوی دیگر بحث ممنوعیت ورود ۱۰۰ قلم کالای ملوانی نیز مطرح شده که بسیاری از واحدهای صنفی ما در آن دیده نشده است. مثلاً برای ورود پوشاک و مواد غذایی ممنوعیت ایجاد شده در حالی که بسیاری از واحدهای صنفی ما در این حوزه فعالیت داشته‌اند.

 

گُمارانی با تأکید بر اینکه با وجود گذشت ۶ ماه از سال هیچ کالای ملوانی به استان وارد نشده و تمام مشاغل مرتبط با این کالاها تعطیل شده‌اند، می‌افزاید: از طرف دیگر بالا رفتن قیمت ارز نیز تأثیر زیادی روی واردات کالای ملوانی داشته است. تاکنون هیچگونه ارز دولتی به ملوان‌ها داده نشده و آنها با ارز آزاد خرید و فروش انجام می‌داده‌اند که آن هم متوقف شده است. چندی پیش مسئول بانک مرکزی اعلام کرد یکی از دلایل بالا رفتن قیمت ارز کالاهای همراه ملوان است اما در حال حاضر می‌بینیم با اینکه ۶ ماه است هیچ گونه کالای همراه ملوانی به کشور وارد نشده قیمت ارز هر روز بالاتر می‌رود.

 

 

 

رئیس هیأت مدیره اتحادیه لنج‌داران و حمل‌ونقل دریایی استان بوشهر با اشاره به نقش مهم این کالا‌ها در معیشت مردم منطقه می‌گوید: به این نکته توجه داشته باشید که بسیاری از شهرهای بندری ما فاقد هرگونه مراتع کشاورزی و دامپروری بوده و در شهرهای بندری بوشهر بخصوص شمال استان هیچ کارخانه‌ای نداریم. در واقع شغلی برای ملوانان ایجاد نشده و تعطیلی واردات کالاهای ملوانی معیشت چندین هزار نفر را تحت تأثیر قرار داده است.

 

وی با اشاره به مزیت‌های تجارت ته لنجی در شرایط تحریم می‌گوید: اکنون وقت آن است که با استفاده از ظرفیت همین لنج‌های سنتی تحریم‌ها را دور زده و بسیاری از نیازهای کشور را فراهم کنیم. چندی پیش حمل‌ونقل زمینی ما دچار مشکل بود و نیاز اساسی به لاستیک داشت در حالی که براحتی ما می‌توانیم با استفاده از ظرفیت لنج‌ها این نیازها و بسیاری از نیازهای دیگر از جمله مواد اولیه کارخانه‌ها، دارو و... را تأمین کنیم.

 

 

وی با بیان اینکه جلوگیری از سفر ملوانان باعث کمبود بسیاری از کالاها و گرانی سرسام آور آنها در بازار شده است، می‌افزاید: در استان بیش از 6 هزار واحد صنفی مجوزدار وجود دارد که کالاهای ملوانی را به فروش می‌رسانند اما مصوبه ممنوعیت واردات 100 قلم کالای ملوانی باعث شده ۸۰ درصد این مغازه‌ها تعطیل و قیمت کالا‌ها چندین برابر شود. به طور مثال قیمت یک کولر گازی از 3 میلیون به 11میلیون تومان رسیده است.

 

 

 

از سوی دیگر به خاطر همین مسأله کرایه‌های حمل‌ونقل نیز بسیار بالا رفته به طوری که کرایه هر کانتینر کالا از ۳۰ میلیون تومان به ۲۵۰ میلیون تومان رسیده است. در واقع لنج دار مجبور است تمام هزینه‌های خود را به جای ۶ سفر در یک سفر تأمین کند.

 

گُمارانی با اشاره به اینکه هر لنج در واقع یک کارگاه زودبازده است، می‌افزاید: تمام مواردی که گفته شد دست به دست هم داده تا ما فرصت‌های شغلی بسیاری را در استان از دست بدهیم.

 

به گفته او، بالغ بر 5 هزار شناور سنتی در استان وجود دارد و به طور میانگین در هر شناور ۶ تا ۱۰ ملوان مشغول کار هستند. بر همین اساس ۵۰ هزار ملوان در لنج‌ها فعال هستند. در کنار اینها فعالیت بازاری‌ها، وانت بار‌ها، گاریچی‌ها، کارگران اسکله و بسیاری از مشاغل دیگر نیز به فعالیت لنج‌ها وابسته است که درحال حاضر همگی بیکار شده‌اند. لنج‌ها چرخ نیروی محرکه استان‌های جنوبی هستند پس مسئولان باید تلاش کنند راه را برای آنها هموار کنند چون تمام مشاغل در این استان به طور مستقیم و غیرمستقیم به فعالیت این لنج‌ها وابسته است.

 

 

 

 

اقبالی یکی از فعالین بازار گناوه که از کمبود کالا گلایه دارد هم به «ایران» می‌گوید: واردات بسیاری از کالاهای ملوانی که سبب رونق بازاربود مثل لباس و لوازم بهداشتی و آرایشی ممنوع شده است. همین موضوع باعث شده دیگر مانند سابق که مردم از سراسر کشور برای خرید به بازار گناوه می‌آمدند، مشتری نداشته باشیم. به جای این کالاها، اقلامی مانند پارچه، لوازم یدکی و خشکبار به اسم ته لنجی وارد گناوه می‌شود که قیمت بالایی دارد و خرید آن از عهده خرده فروشان بازار گناوه برنمی‌آید اما برای تاجران پایتخت که باید هزینه زیادی برای وارادت بدهند حتی پرداخت هزینه کامل بار یک لنج هم به صرفه است. با این شرایط ما دیگر کالایی برای فروش نداریم و بیشتر مغازه‌ها تعطیل شده‌اند.

 

اقبالی که نگران ادامه این وضعیت و نابودی کسب و کار در زادگاهش است، ادامه می‌دهد: زندگی مردم ساحل نشین به دریا و ملوانی گره خورده است. در هر خانواده حتماً یک ملوان وجود دارد که امیدشان به سود حاصل از فروش همین کالاهای ته لنجی است. حتی فروشندگان کالای ایرانی هم امیدشان به ورود مسافرانی است که برای خرید ته‌لنجی به این بندر می‌آیند و بالاخره برای تأمین نیازشان از آنها هم خرید می‌کنند اما در حال حاضر این کالاها فقط اسم ملوان را یدک می‌کشد وگرنه سودی از آن نصیب ملوان و مرزنشین نمی‌شود.