مراسم رونمایی از مستند «از تیرانا تا تهران» با روایتی از چشم انتظاری خانواده‌های اسرای دربند در گروهک تروریستی منافقان برگزار شد.
مستند «از تیرانا تا تهران» با روایتی از چشم انتظاری خانواده‌های اسرای دربند در گروهک تررویستی منافقان به همت انجمن نجات با حضور جمعی از اعضای نجات‌یافته از فرقه مجاهدین خلق و خانواده‌هایی که هنوز منتظر آزادی فرزندانشان هستند، پنجشنبه، ۲۶ آبان ماه در تالار آبگینه مجتمع فرهنگی آبفای تهران برگزار شد.
این مستند محصول جدید شبکه پرس تی وی است که در راستای روشنگری سیاست‌های دوگانه غرب در قبال مسائل حقوق بشری و رساندن صدای بی‌صدایان به گوش افکار عمومی دنیا تولید شده است.
در ابتدای مراسم رونمایی ابراهیم خدابنده، مدیرعامل انجمن نجات گفت: مستند «از تیرانا تا تهران» اثری است که صحبت‌های نجات یافتگان را به نمایش می‌گذارد. به نظرم نمایش این مستند در فضای امروز ضروری است؛ به ویژه اینکه امروز سازمان مجاهدین خلق با فعالیت در فضای مجازی در ناآرامی‌ها نقش دارد، به این شکل که هر کدام از اعضای این فرقه با اکانتهای فیک، امنیت روانی ایرانیان را هدف قرار داده‌اند.
ثریا عبداللهی، مادر یکی از اسرای منافقان در سخنانی بیان کرد: ما خانواده هایی دردمندیم که ۴۰ سال تمام است فرزندانمان در اسارت فرقه ملعون و دیو هزار سر مجاهدین هستند. ما مادران نزدیک به چهار سال در عراق تنها برای لحظه‌ای دیدار با عزیزانمان تحصن کردیم، فقط برای بوییدن بچه‌هایمان ولی به ما این اجازه داده نشد.
مثل یک کوه ایستاده ایم
وی با بیان اینکه خوشحالیم در این چهار سال عده‌ای فرار کرده به آغوش خانواده برگشتند و حتی ازدواج کردند، ادامه داد: پسر خودم ۲۰ سال است در این فرقه اسیر شده است. در سال‌های اخیر خانواده‌ها تلاش زیادی کردند و نامه‌های متعددی به نهادهای حقوق بشری با هزاران امضا نوشتند اما دریغ از یک جواب. باز هم ما همچنان چون کوه ایستاده‌ایم و برای آزادی تک تک اسیران کوشیده ایم. در همین راستا گروهی به نام «تشکل مادران» تشکیل دادیم که تمامی مادران افراد اسیر در این فرقه، عضو آن هستند و از طریق آن برای تمام نهادهای بین‌المللی نامه نوشته و درخواست کمک داریم.
روی صحبتم با مریم رجوی است!/طوماری خطاب به دولت آلبانی
او با اشاره به اینکه ما مادران دردهای به خصوصی در دل داریم تاکید کرد: ما نمی توانیم دردمان را به زبان بیاوریم. ۴۵ سال است منتظریم و خیلی از مادران چشم انتظار از دنیا رفتند، مثل مادر آتابای که فرزندش بعد از ۳۵ سال بازگشت اما او دیگر نیست. نهادهای حقوق بشری چگونه از این دردها عبور می‌کنند؟ این درد همه ما را پیر کرده است. بچه‌های ما در کشور آلبانی هستند، برخی جدا شده‌اند اما در آن کشور مشغول فعالیت هستند.
در ادامه فاطمه حسینی، مادر حسن حیرانی مسئول اجرایی انجمن حمایت از ایرانیان مقیم در آلبانی درباره فرزند خود اظهار کرد: از زمانی که پسر من در دام این سازمان افتاده ۱۵ سال می‌گذرد؛ ۱۵ سالی که در اشک و آه گذشته است. سازمان گفته خانواده پسر من تروریست و تخصصش ترور در خارج از کشور است! ما درخواستی فرستادیم تا در حضور ماموران امنیتی آلبانی چند لحظه پسرم را ببینیم اما نشد. او پس از جدایی از این سازمان، انجمن «آسیلا» را راه‌اندازی کرد تا عده‌ای دیگر را از این فرقه نجات دهند اما سازمان بر سر کار آنها سنگ‌اندازی می‌کند.
در ادامه نرگس بهشتی، خواهر اسیر دربند منافقین در ادامه در سخنانی اظهار کرد: دو برادر من سال ۸۰ اسیر این فرقه شدند. برادر بزرگم سال ۹۰ در سازمان کشته شد اما برادر دیگرم مصطفی با نام مستعار میلاد دو سال است از سازمان جدا شده و اکنون در خدمت انجمن آسیلاست. ما همراه با خانواده‌های زیادی مقابل پادگان اشرف رفته بودیم و امیدوارم این آزادی نصیب تک تک بچه‌ها شود. ما در این شرایط اقتصادی سخت، هر بار مبالغی را جمع می‌کنیم و به آلبانی می‌فرستیم تا شرایط آزاد شده ها و انجمن بهتر باشد ما تا آخرین نفس پشت یکدیگر هستیم و نمی گذاریم انجمن به مشکل بخورد.
روی صحبتم با مریم رجوی است!
در ادامه زمانی که تمامی مادران و خواهران اسرای در بند منافقان برای گرفتن عکس یادگاری روی سن آمده بودند، سعادت دیگر مادر چند عضو دربند منافقین هم در سخنانی بیان کرد: من مادر سه فرزند هستم. ۳۵ سال است که آنها را ندیده‌ام که این خود یک عمر است. من با مصیبتی آنها را بزرگ کردم و حالا در حسرت دیدنشان هستم. آنها نه نامه‌ای می‌نویسند و نه تلفن می کنند! روی صحبت من با مریم رجوی است. آیا اسلام تو، اسلام دیگری است؟ آیا تو باید دو بار ازدواج کنی اما بچه‌های ما را از ازدواج و پدر و مادر شدن محروم کنی؟ من یک مادر رنج دیده‌ام. سن من بالا رفته و شاید بمیرم و دیگر فرزندانم را نبینم. از آنها عاجزانه می‌خواهم کمک کنند تا یک بار فرزندانم را ببینم. از انجمن نجات هم می‌خواهم کمک کند و یک نوبت ملاقات بگیرد تا ذره‌ای درد ما آرام بگیرد.
سپس عبدالهی در این بخش تصریح کرد: انجمن آسیلا در آلبانی نور امیدی برای خانواده‌هاست. درد دل ما باید به گوش همه برسد. ما ۴۰ سال است فرزندان خود را ندیده‌ایم. این بزرگترین درد است که مادران فقط یک نوبت ملاقات می‌خواهند. آیا این جرم و جنایت است؟ ۴۰ سال چشم گریان داشته‌ایم. این یک جنایت بزرگ است.
سپس اریسا، همسر سرفراز رحیمی عضو جداشده مجاهدین خلق در ارتباط زنده اینترنتی با مراسم از آلبانی در سخنانی گفت: رجوی یک جهنم درست کرده و از شما ممنونم که هستید و ما در انجمن آسیلا حمایت شما را داریم. وضعیت شما خیلی سخت است و مطمئنم روزی می‌آید فرزندانتان از این جهنم بیرون می آیند. مریم رجوی از ما ترس دارد. او باید هم از ما بترسد. او از شما بچه هایتان و از ما عموی فرزندم و زندگی همسرم را گرفته است.
در ادامه بخشعلی علیزاده، یکی از جداشدگان از سازمان مجاهدین در سخنانی بیان کرد: ۲۷ سال از عمرم در سازمان گذشت و هدر رفت. من در آلبانی موفق به فرار از سازمان مجاهدین شدم و تلاش کردم خودم را به خانواده‌ام وصل کنم و به کشورم برگردم. در این مدت سازمان منافقین با سنت‌های شیطانی اش با هر کدام از اعضای جدا شده برخوردهای شیطنت آمیز دارد و آنها را خائن می‌داند. آنجا با هرکسی که اسم خانواده بیاورد به شدت برخورد می شود.
وی تاکید کرد: نزدیک به ۲۰۰ نفر از اعضا درخواست خروج داده‌اند اما با آنها برخورد شده و جداگانه از آنها نگهداری می‌شود اما آنها نمی توانند سیطره خود را بر آنها حفظ کنند و در روزهای آینده اخبار خوشی به خانواده‌ها می‌رسد. روابط درون تشکیلاتی داخل سازمان اینگونه است که اذیت و آزار به قدری زیاد است که شاهد خودکشی‌های زیادی بودیم اما آنها به دروغ می‌گویند که این افراد مریض بودند و یا در دوره اخیر می‌گفتند که به دلیل کرونا فوت کرده‌اند. اگر کسی هم خیلی مقاومت می‌کرد سرش را زیر آب می‌کردند!
علیزاده اذعان کرد: الان بچه‌هایی که جدا شده‌اند و در ایران هستند به طرق مختلف تهدید می‌شوند. خود من پیامک‌ها و تلفن‌های تهدیدآمیز دریافت می‌کنم. آنها به هیچ اخلاقی پایبند نیستند تا زمانی که برای آنها کارایی دارید، هستند ولی وقتی جدا می‌شوید دشمن تلقی می‌شوید و بلافاصله به دروغ می‌گویند او مأمور رژیم ایران بوده است! در حالی که آن فرد ۴۰ سال در آن سازمان بوده است. من علی رغم تمام تلاش های سازمان موفق شدم خودم را به خانواده ام در ایران برسانم، ازدواج کردم و حالا یک دختر ۱۵ ماهه دارم ولی آنها مستمر با انتشار افکار مسمومی مثل اینکه خانواده‌هایتان فراموشتان کرده‌اند و کسی منتظر شما نیست، می خواستند مانع از جدایی و فرار ما بشوند.
روی صحبتم با مریم رجوی است!/طوماری خطاب به دولت آلبانی
مریم رجوی از جداشدگان هم دست بردار نیست
در ادامه مراسم ارتباط زنده اینترنتی با حسن حیرانی، مسئول اجرایی انجمن آسیلا در آلبانی برگزار شد و او در سخنانی با بیان اینکه اکنون در یک کمپ به سر می برد تاکید کرد: ۱۰ روزی است که ما را بدون هیچ ادله و مجوزی به این‌جا آورده‌اند. هیچ جوابی هم به ما داده نمی‌شود. وکیل هم گرفته ایم و متاسفانه به دلیل کارنامه موفق آسیلا چنین برخوردی با ما می‌شود، البته به دلیل القائات رجوی به دولت آلبانی و سواستفاده از هژمونی آمریکا، وضعیت بدی ایجاد شده است.
می خواهند آسیلا را شکست بدهند
حیرانی با اشاره به چشم اندازهای فریب در سازمان مجاهدین همچون برجام و اعتراضات در ایران، یادآور شد: اکنون در فرقه رجوی نزدیک به ۲۰۰ نفری هستند که قصد خروج دارند. وحشت رجوی از آسیلاست و امروز که در این اتاق هستیم حتی این تلفن را هم قرض گرفته ایم تا با شما ارتباط بگیریم. هدف فرقه رجوی این است که افراد را به زانو دربیاورد و آنها را وادار به وطن فروشی کند. از هر طرف هم به ما فشار می‌آورند. در حالی که انجمن ما یک انجمن قانونی و متشکل از اعضای جدا شده ایرانی و برخی از آلبانیانی هاست ولی آنها می خواهند آسیلا را شکننده کنند.
در ادامه مراسم مستند «از تیرانا تا تهران» برای اعضای جدا شده از سازمان مجاهدین و خانواده های چشم انتظار اسرای این سازمان به نمایش درآمد و سپس مجری مراسم اعلام کرد این مستند سه‌شنبه، ۱ آذر ساعت ۱۹ از شبکه پرس‌تی‌وی پخش خواهد شد.
به گزارش ایسنا، در پایان خانواده های حاضر در مراسم با شعار «ایران، اسلام، آزادی/ مسعود، مریم، نابودی» طوماری را خطاب به دولت آلبانی امضا کردند که طی این نامه ضمن برشمردن برخی جنایات و رفتارهای ضد حقوق بشری سازمان مجاهدین خلق، از این کشور خواستند برای رهایی عزیزانشان از بند منافقان کمک کند.
در بخشی از این نامه آمده: از دولت آلبانی می خواهیم با وجدانی بیدار و عقلی سلیم به سوالات بی شمار خانواده ها پیرامون سازمان مجاهدین خلق پاسخ بدهد. ما در راستای عهد خود برای آزادسازی همه اسرای فرقه رجوی، شجاعانه و قانونمند در قالب انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی (آسیلا) با امید به اینکه در کشوری اروپایی که داعیه دار رعایت قانون، آزادی و عدالت است، خواهان پایان فوری حبس غیرقانونی عزیزانمان هستیم.