نماینده دائم روسیه در سازمان ملل متحد در جلسه شورای امنیت گفت، لهستان و کشورهای بالتیک به دنبال تجزیه روسیه و کنترل منابع طبیعی آن هستند.
به نقل از خبرگزاری اسپوتنیک، «واسیلی نبنزیا» نماینده دائم روسیه در سازمان ملل متحد جمعه در نشست شورای امنیت در سالگرد تایید قطعنامه ۲۲۰۲ که به بسته تدابیر مینسک برای سازش اوکراین مرتبط بود، گفت: چه زمانی، چگونه و به تحریک چه کسی سازمان امنیت و همکاری اروپا از سوی آن دسته از روس‌هراسان وحشی – لهستانی‌ها، بالتی‌ها و دیگر جوانان اروپایی – که دیگر حتی سعی نمی‌کنند نقشه‌های خود برای تجزیه روسیه و تصرف منابع طبیعی آن را پنهان کنند، به گروگان گرفته شد؟
نماینده روسیه در سازمان ملل افزود: اگر این حرف را از طرف من قبول ندارید، آن مانیفستی را که خانم آنا فوتیگا، نماینده پارلمان اروپا از لهستان اخیراً در وب‌سایت خبری «یوراکتیو» (Euractiv) منتشر کرده است، بررسی کنید.
نبنزیا همچنین روز جمعه گفت، دبیرخانه سازمان ملل متحد از آغاز عملیات نظامی روسیه در اوکراین اتهام‌زنی غرب علیه مسکو را تکرار کرده است.
او در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد که به ابتکار روسیه در سالگرد توافق‌های مینسک بود، گفت: ما می‌خواهیم توجهات را به نقش یک نهاد دیگر جلب کنیم و می‌خواستیم رئیس آن را ببینیم، اما متأسفانه امروز از او خبری نیست. از زمان شروع بحران اوکراین در سال ۲۰۱۴، دبیرخانه سازمان ملل او را نادیده گرفته است.
واسیلی نبنزیا افزود: ما هیچ انتقاد مستقیمی علیه کی‌یف از سوی نمایندگان آن نهاد نشنیدیم، حتی زمانی که این کشور جنگی واقعی علیه شهروندان خود در مناطق شرقی به راه انداخت. هیچ حرفی درباره آغاز مذاکرات مستقیم با دونباس، آن طور که در قطعنامه ۲۲۰۲ شورای امنیت تعیین شد، نشنیدیم. گویی سازمان ملل اختیار انجام این کار را ندارد. آیا ما یک مصوبه نداشتیم که به اتفاق آرا چنین اختیاری را تایید کند؟
او گفت: از اولین روزهای عملیات ویژه نظامی، دبیرخانه سازمان ملل حرف ملت‌های غربی درباره کلیشه‌های ضد روسی و ادعاهای مستقیم نسبت به روسیه را طوطی‌وار تکرار می‌کند و می‌گوید که این براساس قطعنامه‌های مجمع عمومی است و من تکرار می‌کنم که این‌ها قطعنامه‌هایی است که بر سر آنها اجماع نشده است. یکی از آنها که خلاف عقل سلیم، سنت‌ها و قواعد کلی سازمان ملل است، به موضع دبیرکل استناد می‌کند. این همان چیزی است که مقامات سازمان ملل متحد به آن رسیده‌اند و تلاش می‌کنند نقض توافقنامه‌های مینسک را نادیده بگیرند و از ارزیابی‌هایی که می‌تواند غرب را خشمگین کند، طفره روند.