«علی پورعطایی» از اساتید برجسته دف‌نوازی کشور گفت: دف سازی عرفانی است و جایگاهی خاص در موسیقی ایران زمین دارد.
استاد «علی پورعطایی» از اساتید برجسته دف‌نوازی که به عنوان داور در دومین جشنواره دف‌نوازی و مولودی‌خوانی «نوای رحمت» در مهاباد در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: بسیاری از شاعران و نویسندگان بزرگ کشورمان در مورد دف و جایگاه آن اشعاری سرودند و این امر نشان از جایگاه این ساز در موسیقی عرفانی کشورمان دارد.
وی اضافه کرد: دف به عنوان یک ساز عرفانی در موسیقی ایران نیز عجین شده و در بسیاری از خانقاها و تکایا نواخته می‌شود و به مولودی‌خوانی‌ها و مداحی‌ها روح موسیقایی بخشیده است.
این استاد دف نواز ادامه داد: از هشت سالگی نواختن دف را شروع کردم و تا اکنون بیش از ۲۲ سال از عمرم را در زمینه فراگیری و آموزش این ساز سپری کردم و با عشق و علاقه به راهم هم ادامه خواهم داد.
پورعطایی با اشاره به اینکه هزار کیلومتر مسیر خراسان تا آذربایجان غربی را به صورت زمینی طی کردم، گفت: به عشق دف و برای شرکت در دومین جشنواره ملی دف‌نوازی و مولودی‌خوانی «نوای رحمت» در مهاباد از شرقی‌ترین استان کشور به غربی‌ترین استان حرکت کردم.
وی اظهار کرد: دف‌نوازی در بین مردم این دیار (جنوب آذربایجان غربی) نیز جایگاه ویژه‌ای دارد و هزاران نفر به آموزش و نواختن این ساز مشغول هستند که این امر نشان دهنده جایگاه دف و حضور آن بین مردم را نشان می‌دهد.
استاد دف‌نواز: دف جایگاهی خاص در موسیقی ایران زمین دارد
به گزارش ایرنا، دومین جشنواره دف‌نوازی و مولودی‌خوانی «نوای رحمت» که به مناسبت عید قربان و گرامیداشت شهدای بمباران شیمیایی سردشت سوم و چهارم تیر ماه در تالار وحدت شهرداری مهاباد در حال برگزاری است.
در این جشنواره ۴۱ اثر از ۱۳ استان کشور در چهار بخش گروه‌نوازی، مولودی‌خوانی و تک نوازی و ۲ نوازی با هم رقابت می‌کنند.
ساز دف در بین مردم مناطق کُردنشین استان‌های آذربایجان‌غربی و کردستان و هنگام برگزاری آیین‌های مذهبی از جمله آیین‌های مولودی‌خوانی استفاده می‌شود.
دف یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی ایرانی است که شامل حلقه‌ای چوبی است که پوست نازکی بر آن کشیده‌اند و با ضربه‌های انگشت می‌نوازند؛ این ساز از سازهای ضربی ایرانی شبیه به دایره ولی بزرگ‌تر از آن و با صدای بم‌تر است و در دوره اسلامی ایران، این ساز برای پشتیبانی از ساز و حفظ وزن به‌کار می‌رفته و رکن اصلی مجالس محافل اهل ذوق و عرفان بوده و برای آنکه طنین بهتری داشته باشد، روی دف پوست آهو می‌کشیدند.
مهاباد در جنوب آذربایجان غربی واقع شده است.