دانشمندان دریافتند که کد‌گیری نوعی سیگنال‌دهی اسید چرب می‌تواند به طور قابل‌توجهی طول عمر انسان را بهبود بخشد.
دانشمندانی که در حال مطالعه مکانیسم پیچیده در پس فرآیند پیری انسان هستند، به کشفی دست یافته‌اند که می‌تواند منجر به بهبود سلامت در مراحل بعدی زندگی شود.این پیشرفت به لطف یک مدل رایج از تحقیقات ضد پیری در مدل آزمایشی کرم‌های گرد C. elegans به دست آمده است.
این تحقیق توسط دکتر منگ وانگ از کالج پزشکی بیلور رهبری شد، که الهام‌بخش مطالعه طول عمر و روند پیری توسط مادربزرگهایش بود. مادربزرگ‌هایی که تا ۹۵ و ۱۰۰ سالگی زندگی کردند و ظاهراً این کار را بدون مشکلات سلامتی مهم انجام دادند.
دکتر منگ وانگ می‌گوید: هیچ یک از مادربزرگهایش بیمار نبودند و اینکه چرا مردند یک راز باقی مانده است. این مطلب باعث می‌شود احساس کنم رازی برای طول عمر وجود دارد و اگر بتوانیم در مسیر درست، مطالعه کنیم، شاید بتوانیم از دانش استفاده کنیم و آن را برای همه به کار ببریم.
کار وانگ در هفت سال گذشته بر رابطه بین طول عمر و لیزوزوم‌ها متمرکز شده است، که کیسه‌های کوچکی هستند که در سلول‌هایی یافت می‌شوند که مسئول تجزیه و دفع مواد زائد هستند. نقشی که لیزوزوم‌ها در بیماری‌های مرتبط با افزایش سن ایفا می‌کنند، به ویژه هنگامی که شروع به عملکرد نادرست می‌کنند، در میان دانشمندانی که به دنبال درمان‌های نسل بعدی برای همه چیز از پارکینسون، آلزایمر و سرطان هستند، مورد توجه قرار گرفته است.
دکتر زایوچن وانگ، بیوفیزیکدان در آکادمی علوم چین در پکن که متخصص در لیزوزوم است، گفت: این ایده توضیح می‌دهد که چرا تحقیقات در مورد لیزوزوم‌ها و طول عمر در سال‌های اخیر آغاز شده است. بیش از ۵۰ سال است که دانشمندان می‌دانند پروتئین‌ها، لیپید‌ها و سایر مولکول‌ها در سلول‌های قدیمی تجمع می‌یابند، اما تنها اکنون، مردم توجه بیشتری به این داده‌ها نشان می‌دهند.
در میان تمام این تحقیقات در مورد عملکرد لیزوزوم و پیوند‌های آن با پیری، دانشمندان شروع به کشف نقش جداگانه‌ای برای این مراکز بازیافت سلولی کرده اند، که پیام‌هایی در مورد وضعیت سلول است.
این بررسی شامل مواردی مانند سطح گلوکز و استرس است، اما منگ وانگ همچنین دریافته است که شامل مولکول‌های ضد پیری خاصی نیز می‌شود.
در سال ۲۰۱۵، تیم او نشان داد که یکی از این مولکول‌ها از لیزوزوم‌ها آزاد می‌شود و به هسته سلول فرستاده می‌شود، که تأثیر آن بر افزایش طول عمر کرم‌های گرد C. elegans بود.
این کرم‌ها ابزار ارزشمندی برای محققان ضد پیری هستند، زیرا ژنوم مشابه و مسیر‌های سلولی زیادی با انسان دارند. مطالعات نشان داده‌اند که اصلاح این مسیر‌ها می‌تواند به افزایش قابل توجهی در طول عمر کرم‌ها منجر شود و پایه‌ای را برای پیگیری درمان‌های ضد پیری در انسان ایجاد کند.
وانگ و تیمش دوباره سیگنال‌هایی را که از لیزوزوم‌ها می‌آمد مطالعه کردند و دریافتند که اسید چرب به نام دی هومو-گاما-لینولئیک اسید نقش مهمی ایفا می‌کند. همانطور که توسط لیزوزوم‌ها تولید می‌شود، اسید چرب یک واکنش زنجیره‌ای از پیام‌های سلولی را آغاز می‌کند که طول عمر C. elegans را افزایش می‌دهد.
مهم‌تر از همه، دانشمندان سپس توانستند سیگنال‌های اسید چرب را برای کنترل مؤثر طول عمر کرم‌ها کد گیری کنند و آن را از میانگین ۱۷ روز به ۲۰ تا ۲۵ افزایش دهند.
به گفته تیم تحقیقاتی، این سیگنال‌ها که سلول‌ها را قادر می‌سازد با یکدیگر درباره پیری صحبت کنند، نشان می‌دهد که چگونه مولکول‌های لیزوزوم ممکن است نقش مؤثری در هماهنگی پیری در کل ارگانیسم ایفا کنند.
آزمایش‌های کرم نشان داد که اگرچه مولکول سیگنال در بافت چربی تولید می‌شود، اما توسط سلول‌ها در سایر نقاط بدن دریافت می‌شود.
وانگ گفت: "این واقعا به ما کمک می‌کند تا بفهمیم که طول عمر چگونه در سطح کل ارگانیسم تنظیم می‌شود.
وانگ و همکارانش اکنون با جستجوی مولکول‌های لیزوزوم بیشتر که بر روند پیری تأثیر می‌گذارند و اینکه دقیقاً چگونه این کار را انجام می‌دهند، بر اساس این یافته‌ها هستند.
او گفت: "هدف این نیست که همه برای قرن‌ها زندگی کنند. "، اما برای اینکه مردم سال‌های آخر خود را سالم، فعال و مستقل بگذرانند، درست مثل مادربزرگ‌های من.
من مشتاقم بدانم چگونه مردم و موجودات زنده با گذشت زمان سلامت خود را حفظ می‌کنند.
این تحقیق در مجله Nature Cell Biology منتشر شده است.
منبع: سایت نیواطلس