سلول‌های بنیادی می‌توانند به پیشگیری از ابتلا به دیابت در اثر ایمونوتراپی سرطان کمک کنند.
دیابت نوع یک می‌تواند یک عارضه جانبی نادر، اما جدی از درمان سرطان باشد که از آنچه به عنوان مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی است، استفاده می‌شود.
در یک مطالعه جدید بر روی موش ها، محققان ژاپنی نشان داده اند که انجام درمان با سلول‌های بنیادی می‌تواند به جلوگیری از این امر کمک کند.
بسیاری از انواع سرطان از یک ترفند برای دفاع از خود در برابر سیستم ایمنی استفاده می‌کنند آن‌ها یک سیستم "نقطه بازرسی" راه اندازی می‌کنند که سلول‌های ایمنی را که به تومور حمله می‌کنند غیرفعال می‌کند.
ایمونوتراپی سرطان این فرآیند را هدف قرار می‌دهد، ترمز‌ها را آزاد می‌کند و به سیستم ایمنی اجازه می‌دهد دوباره با قدرت کامل حمله کند.
این درمان که از مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی استفاده می‌کند، در مبارزه با طیف وسیعی از سرطان‌ها نویدبخش بوده است. با این حال، ممکن است برخی از عوارض جانبی ایمونولوژیک نامطلوب وجود داشته باشد. به عنوان مثال کولیت شایع است، اما قابل درمان است. در حالی که گروه بسیار کوچکی از بیماران ممکن است به دیابت نوع ۱ مبتلا شوند که به دلیل تجمع سلول‌های ایمنی در پانکراس است و در نتیجه تولید انسولین را مختل می‌کند.
در مطالعه جدید، محققان دانشگاه اوزاکا بررسی کردند که آیا سلول‌های بنیادی مزانشیمی (MSCs) می‌توانند به جلوگیری از این عارضه جانبی جدی کمک کنند. این سلول‌های بنیادی تخصصی در بازسازی بافت و تعدیل عملکرد‌های ایمنی نقش دارند.
این تیم با القای دیابت در موش‌ها با دادن یک آنتی بادی مونوکلونال PD-L۱ خالص، یک مهارکننده ایست بازرسی ایمنی که معمولا استفاده می‌شود، به کار گرفتند، سپس برخی از موش‌ها با سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی انسان تحت درمان قرار گرفتند و محققان سلول‌های ایمنی در ترشحات پانکراس آن‌ها را بررسی کردند.
از موش‌هایی که فقط آنتی‌بادی دریافت کردند، ۶۴ درصد (یا ۱۶ مورد از ۲۵ حیوان) به دیابت نوع ۱ مبتلا شدند، در حالی که تنها ۱۹ درصد از موش‌ها (یا چهار مورد از ۲۱) که MSCs دریافت کردند، به دیابت نوع یک مبتلا شدند.
همچنین با این روش، تجمع سلول‌های T و ماکروفاژ‌ها در جزایر پانکراس موش‌های تحت درمان با MSC به میزان قابل توجهی کاهش یافت.
نویسنده مقاله گفت: دریافتیم که MSCها به طور مؤثری از هجوم سلول‌های ایمنی جلوگیری می‌کنند و در نتیجه از اثرات مضر روی سلول‌های پانکراس جلوگیری می‌کنند.
البته، هنوز راه طولانی برای استفاده از این درمان در انسان وجود دارد - این فقط یک آزمایش اولیه حیوانی بود. برای کمک به جلوگیری از این عارضه جانبی نادر، اما جدی، باید کار‌های بیشتری انجام شود تا پتانسیل MSCها بررسی شود.
این تحقیق در مجله Diabetologia منتشر شده است.
منبع: نیواطلس منتشره از دانشگاه اوزاکا