از زمان کاندیداتوری قطر برای کسب میزبانی این مسابقات، همیشه تحلیل‌ها و گمانه‌زنی‌هایی در مورد امکان مشارکت ایران در برگزاری جام جهانی قطر یا لااقل سودبردن ایران از این موقعیت استثنایی و جذاب مطرح می‌شد اما هیچ‌یک از آنها به تحقق نرسید. بیایید وعده‌های مسئولان یا به بیان بهتر خوش‌خیالی برخی از آنها را در گذر زمان مرور کنیم و ببینیم از کجا به کجا رسیدیم.
روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «دقیقا ۳۵ روز به آغاز جام جهانی ۲۰۲۲ قطر باقی مانده است؛ نخستین جام جهانی تاریخ خاورمیانه در نزدیک‌ترین موقعیت مکانی ممکن به کشور ایران. از زمان کاندیداتوری قطر برای کسب میزبانی این مسابقات، همیشه تحلیل‌ها و گمانه‌زنی‌هایی در مورد امکان مشارکت ایران در برگزاری جام جهانی قطر یا لااقل سودبردن ایران از این موقعیت استثنایی و جذاب مطرح می‌شد اما هیچ‌یک از آنها به تحقق نرسید. بیایید وعده‌های مسئولان یا به بیان بهتر خوش‌خیالی برخی از آنها را در گذر زمان مرور کنیم و ببینیم از کجا به کجا رسیدیم.
رویای اول: برگزاری برخی مسابقات در ایران
آن اوایل وقتی به‌تازگی اسم قطر از سوی فیفا به عنوان میزبان جام جهانی ۲۰۲۲ اعلام شد، برخی مسئولان ایرانی و در راس آنها فدراسیون علی کفاشیان مدعی بودند به دلیل وسعت کم کشور قطر و مشکلات احتمالی در مسیر میزبانی از ۳۲ تیم، ممکن است برخی مسابقات این تورنمنت در ایران و مشخصا جزیره کیش برگزار شود. در آن زمان منتقدان به‌کرات تذکر دادند که امکانات جزیره کیش حتی برای میزبانی از اردوهای تدارکاتی تیم‌های داخلی هم کافی نیست، چه برسد به پذیرایی از بزرگ‌ترین تیم‌های دنیا در معتبرترین تورنمنت جهان. با این وجود گویا خیال‌پردازی هزینه خاصی نداشت و دوستان با تمام قوا مشغول همین کار بودند.
رویای دوم: اسکان‌دادن تیم‌ها در ایران
پس از آنکه روشن شد امکان برگزاری مسابقات در ایران وجود ندارد و این مساله چه از نظر فنی و سخت‌افزاری و چه از نظر قانونی ناممکن است، ایده میزبانی از چند تیم حاضر در مسابقات مطرح شد. به این معنا که جزیره کیش بتواند میزبان آخرین اردوهای آماده‌سازی برخی تیم‌های حاضر در جام جهانی باشد. با این حال با توجه به تفاوت سطح کیفی امکانات ورزشی و رفاهی در ایران و قطر، روشن بود که این ایده به جایی نخواهد رسید. در این زمینه کار به جایی رسید که حتی ممکن است اردوی خود تیم ملی ایران هم در کیش برگزار نشود! در حال حاضر تهران یا دوبی به عنوان دیگر گزینه‌های میزبانی از اردوی تیم ملی معرفی شده‌اند. در این صورت چطور انتظار داشتیم خارجی‌ها جزیره کیش را انتخاب کنند؟
رویای سوم: استفاده از پروازها
در سیر نزولی توقعات ایران از سهیم‌شدن در میزبانی قطر، کار به جایی رسید که دل خوش کردیم به افزایش تعداد پروازها بین تهران و دوحه. چند ماه پیش یکی از مدیران صنعت هوانوردی کشور از برقرارشدن روزانه ۲۰۰ پرواز بین ایران و قطر در طول برگزاری جام جهانی خبر داد اما این رویا هم هرگز محقق نشد. چندی پیش قطر رسما فهرست پروازهای فوق‌العاده تایم جام جهانی را اعلام کرد. بر این اساس روشن شد در طول انجام مسابقات، روزانه ۶۰ پرواز از امارات، ۴۰ پرواز از عربستان، ۴۸ پرواز از عمان و ۱۶ پرواز از کویت به قطر انجام خواهد شد. این یعنی تماشاگران جام جهانی اگر به هر دلیلی نتوانستند یا نخواستند از پرواز مستقیم استفاده کنند، می‌توانند از طریق این چهار کشور خودشان را به قطر برسانند. این اتفاق طبیعتا سود مالی قابل توجهی برای کشورهای واسطه خواهد داشت و به گسترش توریسم آنها هم کمک می‌کند. در برنامه‌های اعلام‌شده از سوی قطر نامی از ایران دیده نمی‌شود.
رویای چهارم: جذب توریست
در پایان همه خیال‌پردازی‌ها رسیدیم به این نقطه که اگر هیچ کاری از دست‌مان برنمی‌آید، لااقل می‌توانیم سهمی از هزاران توریست سرازیرشده به سمت قطر در طول برگزاری جام جهانی داشته باشیم؛ به این معنا که وقتی آنها در کشور میزبان جام جهانی اقامت دارند و مشغول تماشای مسابقات هستند، در اوقات خالی‌شان به جزیره کیش یا سایر نقاط دیدنی نزدیک بیایند و آنها را از نزدیک تماشا کنند. حالا اما در فاصله یک ماه تا آغاز جام جهانی اخبار ناامیدکننده‌ای در این زمینه به گوش می‌رسد؛ به‌شدت ناامیدکننده. به این نقل قول منتشر شده از جمشید حمزه‌زاده، رئیس جامعه حرفه‌ای هتل‌داران ایران توجه کنید: «ما از شش ماه پیش اعلام کردیم که با ۲۰ هزار تخت آمادگی پذیرش مسافران جام جهانی قطر را داریم اما تا الان یک نفر هم رزرو نداشته است. ما امسال گردشگری ورزشی خارجی نداریم. اعلام شده کسانی در ایام جام جهانی اجازه ورود به خاک قطر را دارند که حداقل بلیت یکی از بازی‌ها را داشته باشند. متاسفانه به دلیل عدم هماهنگی دستگاه‌های مربوطه، ما موفق به دریافت سهمیه و فروش بلیت نشدیم.»
و این نقطه پایان همه رویاپردازی‌هاست. همگی خسته نباشید!»
انتهای پیام