عملیات مروارید از جمله عملیاتهای موفق نیروی دریایی راهبردی ارتش در آغاز جنگ تحمیلی بود که برای همیشه در تاریخ نظامی کشور ثبت و ضبط شده است.
7 آذر سالروز عملیات مروارید و گرامی داشت نیروی دریایی راهبردی جمهوری اسلامی ایران است که در اولین روزهای آغاز جنگ تحمیلی و در روزهایی که توطئه های زیادی برای از میان برداشتن ارتش زمزمه می شد، درسی به یادماندنی از دلاوریهای این نیروی ارتش را در تاریخ نظامی کشور به ثبت رساند. این روز، آغاز عملیات مروارید در جنگ ایران و عراق است که منجر به فلج شدن نیروی دریایی عراق، و منهدم سازی کامل دو پایانه عظیم نفتی البکر و الامیه، واقع در مصب اروندرود شد.
در زمانیکه صدام ادعای تصرف 7 روز کشور را در سر می پرواند و با خبرنگاران در میدان آزادی قرار مصاحبه می گذاشت در سپیده‌دم هفتم آذرماه 1359، قهرمانان نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، عملیات مروارید را آغاز کردند به طوری که در لحظات اولیه این عملیات(مروارید) دریایی، توانستند هفت ناوچه مدرن و «اژدرافکن» عراق موسوم به «اوزا» را در حوالی سکوهای نفتی «البکر و الامیه» که جنبه اقتصادی مهمی برای دولت عراق داشت به قعر دریا بفرستند.
سرنگونی چند فروند از هواپیماهای جنگنده دشمن
در ادامه این عملیات، چند فروند دیگر از ناوها و قایق‌های دشمن توسط ناوچه «پیکان» نابود شدند و تعدادی از هلی‌کوپترهای دشمن نیز که از ناوهای خود پشتیبانی می‌کردند، ساقط و چندین فروند از هواپیماهای جنگنده دشمن توسط تیزپروازان نیروی هوایی و ناوچه پیکان سرنگون شدند و بسیاری از نفرات دشمن که بر روی ناوها و ناوچه‌های جنگی خود مستقر بودند، به هلاکت رسیدند و بسیاری خود را تسلیم نیروهای ایرانی کردند و سکوهای نفتی «البکر» و «الامیه» به دست نیروی دریایی ایران افتادند.
پرسنل «پیکان» همچنین در حوالی محل اصلی درگیری توانستند دو فروند هلی‌کوپتر و یک فروند هواپیمای «میگ» عراقی را در دریا سرنگون کنند. در ادامه این عملیات، نیروهای ایرانی به آخرین منطقه شمال خلیج فارس یعنی «خورعبدالله» در سواحل و مرز دریایی عراق هجوم بردند و بیش از 90 درصد از یگان‌ها و نیروهای پشتیبانی کننده ناوگان درگیر دریایی عراق را منهدم کردند.
در این عملیات پیروزمند که با همکاری تیزپروازان نیروی هوایی انجام شد، ضرباتی سنگین بر پیکره نیروی هوایی و دریایی عراق وارد شد به طوری که هیچگاه نتوانست از اثرات این شکست رها شود. انهدام ناوچه‌های دشمن، انهدام دو ترمینال نفتی عراق و شکار موشک‌های «کرم ابریشم» که به سمت ایران شلیک می‌شدند از جمله نتایج عملیات مروارید بود.
عملیات مروارید و سایر عملیاتهای مشابه در تاریخ جنگ‌های معاصر نمونه نداشته و ندارد، این در حالی است که نیروی دریایی ارتش در زمان بعد از انقلاب، در فضای بازسازی خود بود.
در آن زمان، بارگیری و تخلیه کالا برای عراق از طریق «بندر ام‌القصر» که خارج از اروندرود است، انجام می‌گرفت و صدور نفت عراق از طریق دو سکوی عظیم نفتی به نام‌های «البکر» و «الامیه» واقع در «مصب» اروندرود عملی می‌شد اما در «عملیات مروارید»، این سکوهای نفتی منهدم شدند و عملاً صدور نفت عراق از طریق دریا قطع شد.
انهدام نیروی دریایی ارتش عراق هدف عملیات مروارید
«امیر سرنوشت»، تنها بازمانده ناوچه پیکان است که در مورد هدف اصلی این عملیات می گوید: «سرنوشت هدف اصلی از عملیات مروارید را انهدام نیروی دریایی ارتش عراق بود و طراحی این عملیات به این شکل بود که ما برای درگیری و ارتباط مستقیم با دشمن باید آنها را به نحوی به دریا می‌کشاندیم و دیدیم بهترین راه آن است که به عنوان یک طعمه از خودمان استفاده کنیم. برویم سکوی البکر را بگیریم و آنها را تحریک کنیم که به دریا بیایند که خوشبختانه این عملیات با موفقیت و با همکاری خلبانان شجاع هوادریا انجام شد.»
به گفته امیرسرنوشت، ایران از آن تاریخ به بعد توانست کنترل خلیج فارس و تنگه هرمز را در اختیار بگیرد و اجازه ندهد عراق نیروی دریای داشته باشد.
این تکاور ناوچه پیکان در مورد صادرات نفت در زمان جنگ اظهار کرد: «ما هر ۲۰ روز اسکورت کاروان کشتی‌های تجاری و نفتکش خودمان را از تنگه هرمز به بندر ماهشهر و بندر امام انجام می‌دادیم. هر علمیاتی که ما در زمین انجام می‌دادیم با پشتیبانی صورت می‌گرفت. این پشتیبانی و اسکورت کاروان در نیروی دریایی هم وجود داشت و موجب شد در زمان جنگ هر روز از جزیره خارک نفت صادر کنیم.»
صدام برای جبران خسارت عملیات مروارید موشک های ۲ میلیون دلار خرید
امیر سرنوشت در موردخسارت سنگین این عملیات به دشمن می گوید: «عملیات مروارید موجب وحشت بعثی‌ها و شوکه شدن صدام شد، صدام برای جبران از بین رفتن نیروی دریایی‌اش، جنگنده‌ها و هلی‌کوپترهایی را از کشورهای مختلف به ویژه فرانسه خریداری کرد و آنها را مجهز به موشک‌های سوپر سونیک اگزوست کرد که هر کدام از این موشک‌ها، دو میلیون دلار ارزش داشتند.»
این تکاور بازمانده از عملیات مروارید درباره شهدای بازمانده از این عملیات می گوید: «از گروه هفت نفره تکاوران، دو نفر به درجه شهادت نائل شدند و پنج نفر زنده ماندیم که ناخدا رحمان الفتی که جزو بازماندگان این عملیات و گروه تکاوران بودند، فوت شدند. همچنین ناوچه پیکان که مورد حمله قرار گرفت و غرق شد، دارای ۴۶ پرسنل بود که تنها هفت نفر از آنها زنده ماندند و مابقی به شهادت رسیدند. ما ۵۲ نفر عراقی را به اسارت گرفته بودیم که یک نفر از آنها زنده ماند. ما کسانی بودیم که به خاطر اعتقاداتمان و همچنین اسلام و ایران جنگیدیم و کسی که به خاطر اعتقادات، اسلام و ایران می‌جنگد، نیازی به تشویق ندارد. هیچ کدام از ارتشیان که در زمان جنگ در جبهه‌ها حضور داشتند، هیچ گونه چشم‌داشتی نداشته و ندارند. ما برای پول نجنگیدیم. تنها خواست آنها حفظ احترام و پاسداشت خدمات‌شان است.»
تکاور ناوچه پیکان یاد تمام همزمان خود را گرامی می دارد و می گوید: «لازم است من از شهدای ناوچه همیشه جاوید پیکان، جوشن، کهنمویی، تیران، مهران، سهند و سبلان و همچنین شهدای غواص، تکاور، واحدهای شناور و هوادریا یاد کنم که مظلومانه و برای اعتقاداتشان جنگیدند و جان‌شان را در راه ایران و اسلام فدا کردند و درود بفرستم به روان پاک شهدای نیروهای مسلح و همه عزیزانی که با تقدیم عزیزترین مایه هستی‌‌شان باعث بقای ما شدند.»
صدام در روز دهم آذرماه 1359 در جلسه‌ای با حضور فرماندهان جنگی در دفتر کارش به مسئولان حمله کننده‌اش در بخش شمال خلیج فارس گفته بود که شنیدن خبر واقعه هفتم آذر و عملیات مروارید و کسب پیروزی قاطع ایرانی‌ها در این عملیات، بدترین خبر در طول زندگی وی بوده است.