به گزارش خارگ نیوز،آمارهای رسمی منتشر شده از سوی نهادهای متولی بیانگر آن است که در سال‌های اخیر وقوع برخی بزه‌ها و ناهنجاری‌های فرهنگی اجتماعی و حتی اخلاقی سیر با ثباتی نداشته و در برخی مواقع مسیر صعودی داشته است.
هرچند فرآیند افزایشی شدن این نابسامانی‌ها ریشه در مباحث مختلفی مانند شرایط اقتصادی و مدیریتی دارد اما اهالی فن بر این باور هستند که نقش سیستم‌های تربیتی به عنوان اصلی ترین پارامتر باید مد نظر مدیران کلان کشور قرار بگیرد.
کارشناسان تعلیم و تربیت معتقد هستند که یکی از دلایل رشد بزه و ناهنجاری‌ها دور شدن از تربیت دینی و رواج تربیت غربی در جامعه است.
کاهش ثمرات ناشی از تعالیم و تربیت دینی در جامعه به ویژه در نسل کودک و نوجوان بدان معنا نیست که در سال‌های اخیر تلاش و کوششی برای فراگیری آموزه‌های مبتنی بر اسلام و شریعت در کشور انجام نشده است بلکه دلیل عمده آن این است که با اتخاذ برخی رویکردهای نادرست و ناکافی سبب شده تا رفتارها و کنش‌های ناشی از تعالیم غربی در جامعه مشهودتر شود.
اکتفاء محض به برگزاری مسابقات مذهبی بدون ترسیم راهبرد عملیاتی مشخص، پافشاری در ادبیات تربیتی سنتی و بی اثر، پرهیز از بکارگیری اسلوب‌های علمی و تجربی اثربخش و کارا، صرف هزینه‌های گزاف تبلیغات آموزه‌های الهی و دینی در نهادهای غیر تخصصی از جمله مصداق‌هایی است که اثرگذاری فعالیت‌های مبتنی بر تربیت دینی را کاهش داده است.
باید بپذیریم که تربیت اسلامی و دینی نباید از روی ترس زور و جبر یا قانون باشد بلکه باید با زبانی نرم و دلچسب مخاطب را جذب کند.
برای داشتن جامعه مبتنی و متأثر از تعالیم دینی باید کانون‌های تربیت دینی در جامعه تقویت و ابزارهای مناسب و بروز در اختیار آنها نهاده شود.
خانواده پیش قراول تربیت دینی
خانواده‌ها، مدارس و مراکز آموزشی و دینی از جمله کانون‌های تربیتی هستند که نقش عمده و اصلی را در تربیت دینی و الهی کودکان و نوجوان و جامعه دارند.
بکارگیری اساتید ناآشنا به شیوه‌های کاربردی تربیت اسلامی و یا حضور روحانیون و یا طلاب بدون آنکه آموزش‌های تخصصی و دوره‌های آموزشی مرتبط با تربیت دینی را گذرانده باشند یکی از چالش‌هایی است که در سال‌های اخیر با آن روبرو بوده‌ایم و اثرگذاری تعالیم و حضور در دوره‌های آموزشی را کاهش داده است.
فارغ از نقش مربیان و مدرسان حوزه‌های آموزشی و یا دینی، «خانواده‌ها» عنوان پیش قراول توسعه تربیت دینی در جامعه شناخته می‌شوند اما کم اطلاعی و یا عدم تسلط کافی به مباحث در حوزه تربیت دینی سبب شده تا تلاش خانواده‌ها و والدین برای تسری دادن آموزه‌های تربیت دینی و اسلامی در بین نسل جدید به ویژه کودکان و خردسالان مشهود نباشد.
اما در مقابل، آموزه‌های مبتنی بر ایدئولوژی‌های مادی و تعالیم غربی به سبب جذابیت ظاهری و همچنین بهره گیری از روش‌های آموزشی نرم با استقبال کودکان و آینده سازان همراه بوده است، موضوعی که در صورت استمرار، چالش‌ها و پیامدهای جبران ناپذیری را در حوزه کلان مدیریت کشور بر جای خواهد گذاشت و حوزه‌های مذهبی، اجتماعی فرهنگی و اقتصادی را تحت الشعاع قرار می‌دهد.
روش‌های تربیتی غربی زمینه ساز بسیاری چالش‌ها و ناهنجاری‌های اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی فعلی جامعه است و در کنار این موضوع برخی از روش‌هایی هم که بر مبنای آموزه‌های دینی در پیش گرفته‌ایم نه قرآنی و نه علمی است و بازخورد خوبی ندارد لذا برای داشتن جامعه متعالی نیاز به استفاده از روش‌های تربیت دینی و علمی بر پایه اصول تدقیق شده، شریعت داریم.