روایتی از دردِ دل های جاماندگان اربعین/ آقا به تو از دور سلام

 کوله بارشان را از یک سال پیش بسته بودند تا در اربعین امسال زائر حسین (ع) باشند. به دل شأن قول داده بودند که اگر قسمت شأن باشد، با پای پیاده خودشان را به بین‌الحرمین برسانند. به خودشان گفته بودند یکی یکی عمودها را پشت سر می‌گذارند تا با دخیل بر شبکه‌های ضریح امام حسین (ع) عقده دل بگشایند اما نتوانستند مراد دل حاصل کنند…. این حکایت جا ماندگان اربعین است.

 

امسال هم کوچک و بزرگ و افراد پیر و جوان زیادی از خراسان جنوبی عازم اربعین شدند تا با پای دل، در مسیر عاشقی گام بردارند. امسال هم هزاران نفر از گوشه و کنار این دیار شرقی رفتند تا در بین‌الحرمین غم چهل روز نبود پسر فاطمه (س) را به سوگ بنشینند.

 

رفتند تا با هر گام شأن، حسین (ع) و اهل بیت (ع) را به شفاعت بگیرند و با ضجه هایی از جنس دلتنگی، گره از عقده‌ها و مشکلات شأن باز کنند.

 

گرچه در هیاهوی شهر برای سفر اربعین، افراد زیادی علی رغم میل باطنی شأن از کاروان بازمانده‌اند و نتوانستند هم صدا با دیگر زائران بر خاک کربلا قدم بگذارند اما از همین راه دور، عاشقانه‌هایشان برای امام حسین (ع) و یاران باوفایش می‌سرایند.

 

یکی برای خدمت به زائران، تمام داشته‌هایش را به کربلا می‌فرستد، یکی برای سلامتی سفرشان آش پشت پا درست می‌کند و عده‌ای هم مسیرهایی از شهر و خارج شهر پیاده روی می‌کنند تا مسیر دلدادگی‌ها را طی طریق کنند.