این سوال وجود دارد که چرا شوشتر با برخورداری از سازه‌های آبی ثبت جهانی در یونسکو گردشگری آبی ندارد؟
سازه‌های آبی ـ تاریخی شوشتر مجموعه‌ای به هم پیوسته از ۱۳ اثر تاریخی شامل پل‌ها، بندها، آسیاب‌ها، آبشارها، کانال‌های دست‌کند و تونل‌های عظیم هدایت آب است. این ۱۳ اثر به‌صورت سیستم واحد هیدرولیکی و در ارتباط با یکدیگر کار می‌کنند و در دوران هخامنشیان تا ساسانیان برای بهره‌گیری بیشتر از آب ساخته شده‌اند.
به گزارش ایسنا، در سفرنامه مادام ژان دیولافوآ، باستان‌شناس فرانسوی، از این محوطه به‌عنوان بزرگ‌ترین مجموعه صنعتی پیش از انقلاب صنعتی یاد شده است. این ۱۳ اثر تاریخی به فاصله کمی از یکدیگر در محدوده شهر شوشتر واقع شده‌اند که با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵، با عنوان سیستم آبی ـ تاریخی شوشتر به صورت یک جا به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسیده‌اند. در برخی وبسایت‌های غیرایرانی از تصویر سازهای آبی شوشتر برای معرفی ایران استفاده شده است.
با این همه، به گفته یک دوستدار میراث فرهنگی، با وجود ۲ رودخانه گَرگَر و شُطِیط که شاخه اصلی رودخانه کارون در شوشتر هستند این شهرستان فاقد گردشگری آبی است و از این ظرفیت برای توسعه گردشگری استفاده نمی‌شود.
ابوالفضل مهدی‌پور در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این‌که گردشگری آبی یکی از ظرفیت‌های بسیار مهم شوشتر است تاکید کرد: توسعه این نوع گردشگری باید جزو اولویت‌های اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی این شهرستان قرار بگیرد.
او با اشاره به این‌که رودخانه کارون از این شهرستان می‌گذرد و در برخی مناطق دو شاخه می‌شود گفت: شهرستان شوشتر ظرفیت کسب جایگاه ویژه‌ای را در زمینه گردشگری آبی دارد.
مهدی‌پور عنوان کرد: انتظار می‌رود مسئولان ذی‌ربط همکاری لازم را در این خصوص داشته باشند تا بتوان صنعت گردشگری آبی را هر چه زودتر در این شهرستان رونق داد.
انتهای پیام