ارتش رژیم صهیونیستی پس از آغاز عملیات طوفان‌الاقصی در تاریخ هفتم اکتبر، ویرانی و جنگ تمام‌عیاری را به فلسطینیان تحمیل کرده است؛ اما مسئله فقط واکنش افراطی و غیرانسانی ارتش این رژیم نیست، بلکه این حجم از ویرانی محصول اقدامات چند دهه‌ای ارتش رژیم صهیونیستی در اشغال سرزمین‌های فلسطینی است.
وزارت بهداشت غزه در دویست و بیست و هفتمین روز جنگ نسبت به کمبود شدید اقلام دارو و تجهیزات پزشکی در نوار غزه هشدار می‌دهد و هم‌چنین از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ و همزمان با آغاز عملیات طوفان الاقصی ۳۵ هزار و ۴۵۶ نفر در غزه شهید و ۷۹ هزار و ۴۷۶ نفر دیگر مجروح شده‌اند.
روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی می‌نویسد: «مسئله دیرینه اشغال موجب شده تا سربازان اسرائیلی نسبت به زندگی فلسطینیان بی‌اعتنا شوند و انگیزه‌های مشابهی را نیز می‌توان در سخنان و اعمال فرماندهان اسرائیلی مشاهده کرد که این مسئله خود دلیل واقعی وحشتی است که امروز شاهدش هستیم.»
رژیم صهیونیستی با اجبار، تهدید و ارعاب مداوم به نیروهایی دستور داده که حقوق اولیه بشر و حاکمیت قانون را نادیده می‌گیرند.
نویسنده این گزارش روزنامه نیویورک تایمز مدیر سازمان «شکستن سکوت» است؛ سازمانی که در سال ۲۰۰۴ با حضور کهنه‌سربازان صهیونیستی تاسیس شد که با اشغال غزه و کرانه باختری مخالف هستند. او در ادامه این مطلب می‌نویسد: «من از طریق شهادت‌نامه‌هایی که توسط سازمانم جمع‌آوری شده، نسبت به چنین مواردی مطلع هستم. ما خودمان و هم‌چنین به واسطه هزاران سرباز می‌دانیم اشغال نظامی با ترس و اجبار بر غیرنظامیان تحمیل می‌شود.»
او در این گزارش می‌افزاید: «ما ۲۰ سال است که از این کهنه‌سربازان مسئله نقض و فرسایش تدریجی اصول را شنیده‌ایم. آنها در این سالها شهادت‌هایی داده‌اند و ما به‌رغم انتقادات ارتش و کابینه اسرائیل، به کار خود ادامه داده‌ایم.»
نویسنده این گزارش که روزی خود در ارتش رژیم صهیونیستی بوده است، می‌گوید: «من همه اینها را می‌دانم چون خودم درگیر این فساد اخلاقی بوده‌ام. من فکر می‌کردم که تفاوت بین درست و غلط را می‌دانم و درک روشنی از مرزهای استفاده مشروع از زور را داشتم اما اینطور نبوده و اشغال نظامی، موجودیتش را بر پایه ارعاب جمعیت غیرنظامی حفظ کرده است.»
وی از تجربیات ناخوشایندش درباره یورش به منزل فلسطینیان چنین می‌گوید: «به خوبی یادم می‌آید که برای اولین بار در سال ۲۰۰۷ وارد منزل خانواده فلسطینی در روستایی حوالی نابلس واقع در کرانه باختری شدم. شب بود و به ما این دستور رسید. هنگامی که به منزل نزدیک شدیم، زن میانسالی در منزل جیغ زد. ما شیشه را شکستیم و نور چراغ قوه را روشن کردیم. آن زن ترسیده بود و به طور نامفهومی سخن می‌گفت. خودم هم ترسیده بودم اما به مرور به دیدن چنین صحنه‌هایی عادت کردم. ما به عنوان سرباز از منازل مردم برای مقاصد خود استفاده می‌کردیم؛ از هجوم به خانه‌ها گرفته تا ایست‌های بازرسی، گشت‌زنی و دستگیری. در نهایت از خودم پرسیدم آنها چه احساسی دارند؟ آنها چه فکر می‌کنند؟ اگر نصف شب سربازان وارد خانه من شوند چه احساسی دارم؟ این سؤالات که برای اخلاق و انسانیت بسیار حیاتی بودند، معنای خود را در میان ما از دست داده بودند.»
روزنامه نیویورک تایمز به نقل از «گیورا ایلند» مسئول سابق شورای امنیت رژیم صهیونیستی می‌نویسد: «جامعه بین‌المللی نسبت به فاجعه انسانی در غزه هشدار می‌دهد. ما نباید از پذیرش این مسئله حتی اگر دشوار باشد، خودداری کنیم.»
انتهای پیام