معرفی کابینه ۱۴، برای بعضی‌ها، شگفت انگیز، برای بعضی بهت انگیز و برای بسیاری سئوال برانگیز شد و از طیف‌ها و گروه‌های مختلف، بازخورد سریع، حجیم و بسیاری را شکل داد.
معرفی کابینه ۱۴، برای بعضی ها، شگفت انگیز، برای بعضی بهت انگیز و برای بسیاری سئوال برانگیز شد و از طیف ها و گروه های مختلف، بازخورد سریع، حجیم و بسیاری را شکل داد.
به نظر می رسد که همه این ابراز نظرات و مواضع را باید گرامی داشت و با سعه صدر و مدارا، جملگی را به رسمیت شناخت و همه آنها را فرصتی دانست که لازم است بهره برداری خردمندانه ای از آن ها بشود.
در رمز گشایی از ترکیب ۱۹ نفره کابینه ۱۴، می توان به ابعاد و رموزی دست یافت که شایسته است از آن ها به عنوان “درس های بزرگ پزشکیان” و از خود گذشتگی وی برای دستیابی به اتحاد، انسجام و وحدت ملی یاد کرد؛ اقدامی بی نظیر در سپهر سیاسی ایران که علی رغم امکان درک سخت آن در کوتاه مدت، می تواند میوه شیرین و ثمره ارزشمندی را در دراز مدت به بار بنشاند.
درس اول پزشکیان، “پذیرش مخالف و منتقد” خود تا جایی است که جریان مقابل افرادی را که جهت گیری میانه و متعادل دارند، به درون کابینه خود فرا می خواند و از آنان برای رسیدن به موفقیت کمک می گیرد؛ این در حالی است که او خود، افراد شایسته ای را در درون گرایش سیاسی خود می بیند که از منظر عدالت سیاسی، باید این مناصب را در اختیار گیرند، اقدامی که اگر در این ۴۵ سال به آن توجه می شد بسیاری از شایستگان به گوشه انزوا و انفعال سیاسی نمی رفتند و می توانستند گره های بسیار نظام سیاسی را باز کنند، چنین اقدامی، آسان نیست و به تصمیمی بزرگ و ایثارگونه نیاز داشت که پزشکیان به آن تن داد.
درس دوم، “از خود گذشتگی” ایشان است که با انجام اقدام اول، انبوهی از هجمه ها را به سمت خود سرازیر کرد و با اینکه بسیاری با احتیاط حرف زدند، برخی نیز واکنش تند و شتابزده ای داشتند. دلیل این اقدام پزشکیان، همان “وحدت ملی” است که از نظر ایشان کلید اول موفقیت دولت اول مسعود پزشکیان خواهد بود و حتی در پیروزی استراتژی بزرگ دیگر وی، یعنی تعامل سازنده با جهان، نقش آفرینی داشته و اثربخش خواهد بود.
اگر ما تصور کنیم فرمول یاد شده پزشکیان، پیروزی آفرین و نتیجه بخش خواهد بود، آیا باز هم در مقابل کابینه ۱۴ و بازیگران اصلی، آن یعنی وزرا مقاومت کرده و ناملایمتی نشان می دهیم.
ضمن اینکه این فرصت برای رئیس جمهور باقی است تا سایر شایستگان را در مناصب مختلف به کار گیرد و خدای ناکرده، آنان در گوشه ای رها نشوند.
بی تردید، یک بازی خوب تیمی، صرفاً به داشتن ستاره ها وابسته نیست، بلکه بازی خوانی مناسب از بازیگران نه چندان ستاره است که می تواند یک تیم را به نتیجه مطلوب برساند. باید به سر تیم دولت فرصت دهیم تا تیم خود را نهایتاً خود انتخاب کند و مسئول و پاسخگوی نتایج تیم خود باشد.
پس صبور و امیدوار باشیم و به جای نقد ستاره ها، برنامه ها را نقد کنیم و به انتخاب دکتر پزشکیان احترام قائل شویم.
انتهای پیام