معاون آبفای کشور گفت :نخستین آب شیرین‌کن کشور در سال 1340 و همزمان با توسعه صادرات نفتی در جزیره خارگ نصب شد.
با اشاره به وضعیت توسعه آب شیرین کن‌ها در دولت تدبیر و امید، گفت: بخش به نسبت قابل توجهی از منابع آبی کشورمان به طور طبیعی در پهنه‌های درون و اطراف دشت‌های شور و نمک‌زارها قرار دارد و این امر کاربری مستقیم آب‌های شور و یا لب‌شور را محدود می‌سازد.
وی افزود: همچنین در بسیاری از دشت‌های کشور و در شماری از منابع زیرزمینی آب شیرین آن‌ها به علت استمرار خشکسالی و برداشت بیش از توان بازیابی لایه آبدار، غلظت املاح محلول آب افزایش قابل توجهی یافته است. در چنین شرایطی، برای تأمین بخشی از نیاز شهری، روستایی و صنعتی، به ناچار باید از طریق توسعه‌ی فناوری‌های مرتبط با نمک‌زدایی (شیرین سازی) آب اقدام شود.
پاکروح ادامه داد: در مقیاس جهانی، بازار نمک‌زدایی آب از رشد بالایی برخوردار است و شمار تأسیسات شیرین‌سازی آب در جهان رو به افزایش است. این امر دلالت بر آن دارد که اولاً در نواحی ساحلی سهم دریاها در تأمین آب مورد نیاز بیش‌تر شده است و ثانیاً در سرزمین‌های داخلی، کیفیت آب‌های زیرزمینی رو به نقصان نهاده است.
معاون هماهنگی و پشتیبانی شرکت مهندسی آبفای کشور عنوان کرد: براساس برخی گزارش‌ها بیش از 150 کشور از جمله استرالیا، چین، ژاپن، آمریکا، کشورهای واقع در جنوب غربی آسیا و کشورهای اطراف دریای مدیترانه هر یک شمار قابل توجهی از تأسیسات نمک‌زدایی آب را در اختیار دارند.
وی یادآور شد: در کشور ما نیز هر چند زمان نصب و به کارگیری نخستین واحدهای نمک‌زدایی آب به درستی مشخص نیست اما به می‌رسد نخستین آب شیرین‌کن کشور در سال 1340 و همزمان با توسعه صادرات نفتی در جزیره‌ی خارک نصب شده باشد.
پاکروح تصریح کرد: در سال‌های پس از جنگ تحمیلی و پس از قریب به 10 سال از تشکیل شرکت‌های آب و فاضلاب، توسعه و به کارگیری دستگاه‌های آب شیرین با رویکرد بهره‌گیری از توان بخش خصوصی در سرمایه‌گذاری، احداث و راهبری این تأسیسات به نسبت پیچیده در دستور کار قرار گرفت و نتیجه این رویکرد آن شد که تا پایان سال 1396 شمار دستگاه‌های نمک‌زدایی آب کشور که در تأمین آب شرب شهری و روستایی مشارکت دارند، به 78 واحد با مجموع ظرفیت 415532 هزار مترمکعب در شبانه روز رسیده است.