زنده یاد «حسن لاوری» رودی جاری، دریای عمیق و کوهی استوار بود

بهرام نکیسا
«مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا».
برخی از آن مؤمنان، بزرگ مردانی هستند که به عهد و پیمانی که با خدا بستند کاملا وفا کردند، پس برخی پیمان خویش گزاردند و برخی به انتظار (فیض شهادت) مقاومت کرده و هیچ عهد خود را تغییر ندادند.
آیه ۲۳ سوره احزاب.
نه یم صبری که از هجرت برم سر
نه پای که از برت گردم برابر
من آن چیزی که بتوان کرد این است
که از هجرت بسوزم تا به محشر.
زنده یاد آقای حسن لاوری یک فرد نبود.
نماد یک اندیشه، اندیشه ای که ریشه در مکتب امام حسین علیه السلام و عاشورا دارد. مکتب عزت، مردانگی، آزادگی، خدا باوری و مردم محوری .
آقای لاور از یاد نمی رود هر چند که او را به ظاهر به خاک سپرده ایم اما همواره در دلها و وجدان های بیدار ماندگار است.
علیرغم مشکلات متعدد و درد های بیشمار ناشی از مجروحیتش.
کوهی بود!
کوهی استوار و مطمئن برای پشتیبانی و تکیه، تکیه گاهی محکم و مخلص برای گذاشتن سر و اسرار دل و اندیشه ات بر روی آن.
ساکت و بی ادعا و خستگی‌ناپذیر و بی تکلف و بی تکبر بود.
رودی جاری، دریای عمیق و کوهی استوار و آتشفشانی خاموش بود.
دل دریایی اش نشان از نجابت و بزرگی او و خانواده بزرگوارش داشت.
همیشه تکیه گاهی مطمئن برای اهل درد و افراد و اندیشه های ناب انسانی و اسلامی بود.
آن زنده یاد سنگ صبور و حامی افراد در برابر کج سلیقگی ها و کم لطفی ها و قدرنشناسی های رواج یافته در جامعه بود.
در طول دوران آشنایی با ایشان، وی را شخصیتی مخلص، مردمی، صبور، دلسوز، مقاوم و مهربان و خستگی‌ناپذیر و بلند همت یافتم.
صبور و خستگی‌ناپذیر!
دقیقاً خصوصیات که طی چند ماه گذشته بستری شدن آن عزیز در بیمارستان در ایشان و خانواده محترم وی سرکار خانم پرویزی همسر و فرزندانشان خانم دکتر لاوری و مهندس مهدی لاوری و خواهران و برادران آن زنده یاد، شاهد بودم.
شاید کمتر کسی در سطح استان باشد که از زحمات و تلاش های شبانه روزی همسر و دختر ایشان حداقل در این چند ماه خبر نداشته باشد.
در این چند ماه سخت و تلخی که گذشت این دو بزرگوار به تنهایی در آن شهر پر از آشنای غریب، به پیروی از حضرت زینب سلام الله علیه صبوری و شجاعت بخرج دادند.
خانم پرویزی همسر محترمه آقای حسن لاوری هر روز صبح روانه این داروخانه و آن داروخانه برای تهیه دارو بودند. پس از آن نیز می بایست سریعا خود را به بیمارستان محل بستری آقای لاوری می رسانیدند.
حقیقتا این مادر و دختر این دو شخصیت فداکار، شایسته دریافت نشان خدمت و ایثارهستند.
انشاءالله حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیه به ایشان اجر عنایت فرماید و شفیع آنان در روز حساب گردد.
آقای حسن لاوری شهروندی مسئول، رزمنده ای وطن دوست و اصلاح طلبی صادق و پاک دست و مردمی بود که با اقتدا به سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام با عزت زیست و با عزت به شهیدان پیوست.
تکریم با شکوه اقشار مختلف شهروندان استان بوشهر در مجالس مختلف بزرگداشت آن انسان شریف و دلسوز پیشرفت کشور و استان بوشهر نشان از قدر شناسی مردم از آن مرد مومن و متعهد است.
آقای حسن لاوری عزیز عروج نمود و ما قبرستان نشینان عادات سخیف ماندیم.
نگارنده به یاد ندارد که ایشان در دوران حیات و زندگی شخصی اش هرگز از مقامی در خواست شخصی داشته باشد علیرغم اینکه دسترسی ایشان حداقل در دو دولت آقایان خاتمی و روحانی به مسئولین برای ایشان سهل و آسان بود. او همواره دغدغه مردم بویژه جوانان و استان بوشهر و ایران و آینده جمهوری اسلامی را داشت.
از دیدن رنج مردم غمگین می گردید.
از ریا کاری و دروغ گویی بدور و از تنگ نظری های متحجرانه سخت بی زار بود .
در طول دوران آشنایی با این عزیز سفر کرده هرگز نشنیدم از مجاهدت ها و ماموریت های سخت دوران دفاع مقدس در واحد اطلاعات عملیات لشکر ۱۹ فجر و نحو مجروحیت اش در جزیره مجنون سخن بگوید.
حتی هیچ گاه کلامی از دردها و ناملایماتی که در فرآیند درمان و بستری شدنش در بیمارستان های مختلف کشور کشیده بود نگفت.
اهل اقدام و مرد میدان بود. آن هم در دورانی که در مجاورت دشمن در خط مقدم ساعت ها برای شناسایی و رصد تحرکات دشمن در واحد اطلاعات عملیات بسر می برد. دورانی که در جزایر مجنون از آسمان باران آتش و تیر و خمپاره می بارید و در زمین خون جاری بود.
آن روزها دل شیر می خواست که پای ایران و انقلاب و اسلام ایستاد که حاج حسن آقای لاوری مردی از این دیار و آب و خاک مردانه ایستاد.
انشاءالله خداوند غفلت و کوتاهی و کم لطفی های همه ما و آنهایی که مسئول هستند در حق مردم و ایثارگران علی‌الخصوص زنده یاد جانباز وطن حاج حسن آقای لاوری را ببخشد و آن عزیز که هرگز یادش در دلها فراموش نمی شود را مورد شفاعت حضرت زهرا سلام الله علیه قرار دهد و با حضرت ابالفضل العباس علیه السلام محشور و همنشین فرما.
هدیه به روح بلند این عزیز سفر کرده که صد قافله دل همراه اوست،
اللهم صل علی محمد و آل محمد.